Hanne Lamon is een Gentse fotografe die verstilling in beelden zoekt. Als ze een naam zou plakken op wat ze voornamelijk doet dan is dat dagboekfotografie. Hanne fotografeert verschillende onderwerpen, (zelf)portret, landschap, stilleven, ... vaak dicht bij zichzelf of wat zich afspeelt in haar dichte omgeving. Wat haar raakt en bezig houdt…Haar beelden zijn mysterieus , fragiel en contradictoir. Ze stralen sensibiliteit en melancholie uit.
- Wanneer ontbrandde de vlam van de creativiteit? De eerste beelden maakte ik met een analoge camera van mijn moeder. Dat was rond mijn 13-14 jaar, toen ik haar camera in een kast vond. Ik had hem vaak mee en verbeeldde mijn leefwereld. Ik legde zowel mezelf als mijn beste vriendinnen vast op beeld.
- Waar haal je inspiratie uit? Uit het leven zelf. Uit dingen die gebeuren en mij raken.
- Fotografeer je vanuit techniek of eerder uit gevoel , insteek en inzet? Fotograferen verloopt voor mij altijd zeer gevoelsmatig. Beelden zijn voor mij vertalingen van emoties. Achter die emoties gaan er verhalen schuil. Die verhalen zijn universeler dan enkel mijn persoonlijk verhaal.
- Wat is het mooiste moment tijdens het creatieproces? Ik weet niet of er 1 moment bovenuit steekt, maar ik hou er wel van mezelf onder te dompelen en gefocust op te gaan in een gevoel, een reeks, ... tijdens het proces. Zowel tijdens het fotograferen als tijdens het afwerken. Het zien van de beelden nadat de film ontwikkeld is (analoog) of bij het maken van de prints en voelen dat het goed zit, kan wel wat adrenaline losmaken bij mij :-).
- Wie zou je graag ontmoeten of met samenwerken? Er zijn zoveel boeiende mensen ...
- Waar ben je trots op? (Dat ik sta waar ik sta) - Dat ik uit een moeilijke periode, “mooie" lessen heb getrokken en nu veel aandacht heb voor mijn psychisch en lichamelijk welzijn. Dat ik dagelijks bezig ben met yoga, meditatie, dans, fotografie, ...
- Heb je een persoonlijke leefregel of een inspirerende zin? Alles is mogelijk! Droom groots! & Zorg voor jezelf, geloof in jezelf en durf voluit leven. In het algemeen nemen mensen te weinig tijd voor zichzelf, het innerlijke zelf. We zijn niet gewoon te geloven in onszelf .... Elkaar ondersteunen kan helpend zijn, maar het begint wel bij jezelf ...
- Hoe kom je boven de wolken van de perfectiestorm? Ik denk door niet perfect te willen zijn. In fouten of toevalligheden zit heel veel vervat. Ik laat die graag meespelen in mijn werk.
- Wat is het meest memorabele moment van het fotografieproces? Wanneer één van mijn beelden iemand anders raakt ...
- Welke drie songs zou je kiezen om je leven te beschrijven? (begin, midden, einde). Het begin zou een song kunnen zijn van Tori Amos. ‘Beauty Queen’. Haar muziek van de jaren 90 roept nog steeds heel veel betekenis op en doet mij terug denken aan het begin van een rebelse tienerperiode. Het midden zou nu dan ongeveer zijn? Dan denk ik aan een song van volgende artiesten Lianne La Havas, Nneka, Flying Horseman, Ben Howard, Eefje De Visser, Hydrogen Sea, ... Deze laatste Belgische band neemt ook een speciale plek in voor mij. Birsen Uçar, leading lady van de band, schreef een tekst voor mijn boek ‘Until the end, I will follow you’ en kwam een heel mooi en intiem optreden geven op mijn boekvoorstelling enkele jaren geleden. De muziek en beelden werken intens op elkaar in ... Ook met Eefje De Visser en één van haar teksten kwam er een boeiende wisselwerking. Een fragment uit ‘Maak het stil’ kwam samen met een beeld dat ik liet drukken bij het boek. En ivm het einde, dat laat ik nog even open ;)
Contact
fotografie@hannelamon.be
(+32) 496 10 85 24
